Disa tregime të shkurtra vietnameze në kuptim të pasur - Pjesa 1
Klikime: 3085
GJERGJES F. SCHULTZ1
Pak Shtetasi Ly
Dikur ishte i famshëm Shtetet-burrë Vietnamez emri i të cilit ishte LY. Ai ishte shumë i shkurtër nga shtati; në fakt, ai ishte aq i shkurtër sa maja e kokës nuk ishte më e lartë se beli i një njeriu.
Shtetasi LY u dërgua te Kinë për të zgjidhur një problem politik shumë të rëndësishëm me atë komb. Kur Perandori i Kinës vështroi poshtë tij Froni i Dragoit dhe pa këtë njeri të vogël, ai bërtiti, "A janë vietnamezët njerëz të tillë të vegjël?"
LY u përgjigj: "Sire, në Vietnam, kemi edhe burra të vegjël dhe burra të mëdhenj. Ambasadorët tanë janë zgjedhur në përputhje me rëndësinë e problemit. Meqenëse kjo është një çështje e vogël, ata më kanë dërguar për të negociuar. Kur të kemi një problem të madh mes nesh, ne do të dërgojmë një njeri të madh të flasë me ju".
La Perandori i Kinës mendoi: "Nëse Vietnamezët e konsiderojnë këtë problem të rëndësishëm vetëm një çështje të vogël, ata me të vërtetë duhet të jenë një popull i madh dhe i fuqishëm".
Kështu që ai zvogëloi kërkesat e tij dhe çështja u zgjidh atëherë dhe atje.
The Bukurosh dhe Mandarin
Në kryeqytetin e Vietnam dikur ishte një rrobaqepës i caktuar që ishte i njohur për aftësitë e tij. Gardo veshje që linte dyqanin e tij duhej t’i përshtatej klientit në mënyrë të përsosur, pavarësisht nga pesha, ndërtimi, mosha apo kushineta e këtij të fundit.
Një ditë një mandarinë e lartë dërgoi për rrobaqepësin dhe urdhëroi një mantel ceremonial.
Pasi mori masat e nevojshme, rrobaqepësi me respekt e pyeti mandarinën sa kohë kishte qenë në shërbim.
"Doesfarë ka të bëjë kjo me prerjen e mantelit tim?”Pyeti mandarinën me dashuri të mirë.
"Ka shumë rëndësi, sire,"U përgjigj qepur. "Ju e dini që një mandarin i sapoemëruar, i impresionuar me rëndësinë e tij, mbart kokën lart dhe gjoksin jashtë. Ne duhet ta marrim këtë në konsideratë dhe të prerë kapelën e pasme më të shkurtër se përpara.
'' Më vonë, pak nga pak ne zgjatim kapakun e pasëm dhe shkurtojmë pjesën e përparme; laptopët janë prerë saktësisht në të njëjtën gjatësi kur mandarinat arrijnë në pikën gjysmë të karrierës së tij.
Më në fund, kur përkulet me lodhjen e viteve të gjata të shërbimit dhe peshën e moshës, ai aspiron të bashkohet me paraardhësit e tij në parajsë, manteli duhet të bëhet më gjatë në shpinë sesa në pjesën e përparme.
"Kështu që ju shikoni, të dashur, që një rrobaqepës që nuk njeh vjetërsi të mandarinave nuk mund t'i përshtatet atyre si duhet."
Vjehrri i verbër
Dikur ishte një djalë i ri i pashëm që kishte qenë i verbër që nga lindja, por për shkak se sytë e tij dukeshin mjaft normalë, shumë pak njerëz ishin në dijeni të pikëllimit të tij.
Një ditë ai shkoi në shtëpinë e një zonje të re për të pyetur prindërit e saj për dorën e saj në martesë. Burrat e familjes ishin gati të dilnin për të punuar në fushat e orizit, dhe për të demonstruar industrinë e tij, ai vendosi t'u bashkohej atyre. Ai u tërhoq pas të tjerëve dhe ishte në gjendje të bënte pjesën e tij të punës së ditës. Kur erdhi koha për të mbaruar ditën, të gjithë burrat nxituan në shtëpinë e shtëpisë për darkën e mbrëmjes. Por njeriu i verbër humbi kontaktin me të tjerët dhe ra në një pus.
Kur mysafiri nuk u paraqit, vjehrra e ardhshme tha: "Oh, ai shok do të jetë një kunati i shkëlqyeshëm, sepse ai bën një punë të plotë ditore. Por është me të vërtetë koha që ai të ndalet për sot. Djem, vraponi në fushë dhe thuajini që të kthehet për darkë. "
Burrat u hidhëruan në këtë detyrë, por e nisën dhe e kërkuan. Ndërsa kaluan pusin, i verbri dëgjoi bisedën e tyre dhe arriti të grumbullohej dhe t'i ndiqte përsëri në shtëpi.
Në darkë, i verbri ishte ulur pranë vjehrrës së tij të ardhshme, i cili ngarkoi pjatën e tij me ushqim.
Por pastaj goditi katastrofën. Një qen i guximshëm u afrua dhe filloi të hante ushqimin nga pjata e tij.
"Pse nuk i jepni asaj qen një shuplakë të mirë?”Pyeti vjehrrën e tij të ardhshme. "Pse e lejoni që ai të hajë ushqimin tuaj?"
"zonjë, "U përgjigj i verbri,"Kam shumë respekt për zotërinë dhe zonjën e kësaj shtëpie, për të guxuar të godasë qenin e tyre".
"S'ka rëndësi, "U përgjigj 'zonja e denjë. “Këtu është një çekiç; nëse ai qen guxon të të shqetësojë përsëri, jepi një goditje të mirë në kokë".
Tani vjehrra pa që i riu ishte aq modest dhe i trembur, sa dukej se kishte frikë të hante, dhe nuk do të merrte asgjë nga pjata e tij, Ajo dëshironte ta inkurajonte atë dhe përzgjodhi disa ëmbëlsira nga një pjatë e madhe dhe i vendosi para tij .
Kur dëgjoi rrëmujën e kopunëve kundër pllakës së tij, njeriu i verbër mendoi se qeni ishte kthyer për ta mërzitur, kështu që ai mori mallin dhe i dha gruas së varfër një goditje kaq të ashpër në kokë, sa ajo binte pa vetëdije.
Eshtë e panevojshme të thuhet se ishte fundi i miqësisë së tij!
Peshku i madh i Cook-it
TU SAN2 të tokës së Trinh e konsideroi veten dishepull të Konfuci3.
Një ditë kuzhinieri i tij u tërhoq në një lojë të fatit dhe humbi paratë që i ishin besuar atij për blerjet e ditës në treg. Nga frika se mos ndëshkohej nëse kthehej në shtëpi me duar bosh, ai shpiku historinë e mëposhtme.
"Këtë mëngjes kur mbërrita në treg, vura re një peshk të madh për shitje. Ishte yndyrë dhe e freskët - me pak fjalë, një peshk i shkëlqyer. Për hir të kuriozitetit kërkova çmimin. Ishte vetëm një faturë, megjithëse peshqit i vlente lehtë dy ose tre. Ishte një pazare e vërtetë dhe duke menduar vetëm për gjellën e mirë që do të të bënte për ty, nuk ngurrova të shpenzoja para për dispozitat e sotme.
«Në gjysmë të rrugës në shtëpi, peshqit, që unë po mbaja në një vijë nëpër gushë, filluan të ngurtësohen si në vdekje. Kujtova fjalën e vjetër: 'Një peshk jashtë ujit është një peshk i ngordhur', dhe ndërsa ndodhi që po kaloja një pellg, bëra nxitim ta zhytja në ujë, duke shpresuar ta ringjallja atë nën ndikimin e elementit të tij natyror.
"Një moment më vonë, duke parë se ishte ende pa jetë, unë e hoqa nga rreshti dhe e mbajta në dy duart e mia. Shpejt ajo nxiti pak, yawned, dhe pastaj me një lëvizje të shpejtë rrëshqiti nga rrokjen time. E zhyta krahun në ujë për ta kapur përsëri, por me një shkrepje të bishtit u zhduk. Unë rrëfej se kam qenë shumë budalla".
Kur kuzhinieri kishte mbaruar përrallën e tij, TU SAN shtrëngoi duart dhe tha: "Kjo eshte perfekte! Kjo eshte perfekte!"
Ai po mendonte për arratisjen e guximshme të peshkut.
Por kuzhinieri nuk arriti ta kuptojë këtë pikë dhe u largua, duke qeshur mëngën. Pastaj ai shkoi duke u thënë miqve të tij me një aj triumfues: "Kush thotë që zotëria im është kaq i mençur? I humba të gjitha paratë e tregut me kartat. Pastaj shpikova një histori, dhe ai e përpiu tërë atë. Kush thotë që zotëria im është kaq i mençur?"
Mencius4, filozofi, dikur tha “Një gënjeshtër e besueshme mund të mashtrojë edhe një intelekt superior".
SHIKO MË SHUMË:
◊ Disa tregime Vietnameze me kuptim të pasur - Seksioni 2.
BAN TU THU
Redaktor - 8/2020
SHËNIME:
1: Z. GEORGE F. SCHULTZ, ishte Drejtori Ekzekutiv i Shoqatës Vietnameze-Amerikane gjatë viteve 1956-1958. Z. SCHULTZ ishte përgjegjës për ndërtimin e së tashmes Qendra Vietnameze-Amerikane in Saigon dhe për zhvillimin e programit kulturor dhe arsimor të Shoqatë.
Menjëherë pas mbërritjes së tij në Vietnam, Z. SCHULTZ filloi të studiojë gjuhën, letërsinë dhe historinë e Vietnam dhe së shpejti u njoh si autoritet, jo vetëm nga shokët e tij amerikanët, sepse ishte detyrë e tij t'i informonte ato në këto lëndë, por nga shumë vietnamisht gjithashtu. Ai ka botuar punime me titull "Gjuha Vietnameze"Dhe"Emrat Vietnamezë"Si dhe një Anglisht perkthimi i Cung-Oan ngam-kuc, "Bojërat e një Odalisque". (Citati Parathënie nga VlNH HUYEN - Presidenti, Bordi i Drejtorëve Shoqata Vietnameze-Amerikane, Legjendat Vietnameze, Të drejtat e autorit në Japoni, 1965, nga Charles E. Tuttle Co, Inc.)
2:… Azhurnimi
SHËNIME:
◊ Burimi: Legjendat Vietnameze, GEORGES F. SCHULTZ, Shtypur - E drejta e autorit në Japoni, 1965, nga Charles E. Tuttle Co, Inc.
◊ Të gjitha citimet, tekstet italike dhe imazhi i sepiaizuar është vendosur nga BAN TU THU.